Kosten en resourcelast van dekking met bewijsontwikkeling
In 2005 introduceerden de Centers for Medicare en Medicaid Services het Coverage with Evidence Development (CED)-paradigma dat vereist dat Medicare-patiënten zich inschrijven voor een CMS-goedgekeurde klinische CED-studie als voorwaarde voor dekking voor dat product of die dienst. Hoewel CED nooit expliciet door het Congres is geautoriseerd, is CED in de loop der jaren 27 keer toegepast op 8 therapeutische gebieden, met 20 resterende CED-beleidslijnen die al meer dan 15 jaar van kracht zijn, en met weinig indicatie van CMS over de conclusie van de voortgang van de CED-gegevensverzameling.
Hoewel deze CED-vereisten van kracht blijven, worden patiënten en zorgverleners geconfronteerd met een grotere last om dekking te verkrijgen, waardoor de toegang van patiënten tot levensreddende behandelingen mogelijk wordt beperkt. De implicaties van CED zijn extra administratieve, financiële en operationele kosten voor zorgverleners (HCPs) om patiënten in te schrijven voor CED-onderzoeken en het verzamelen en monitoren van gegevens te vergemakkelijken om aan de CED-vereisten te voldoen. Dekking voor CED-beperkte producten of diensten is beperkt tot patiënten die bereid en in staat zijn om deel te nemen aan door CED goedgekeurde onderzoeken en die toegang hebben tot een aanbieder die bereid is hetzelfde te doen. Deze onnodige last die op patiënten wordt gelegd, treft onevenredig veel gemeenschappen op het platteland, gemeenschappen met lagere inkomens en minder middelen, wat leidt tot grotere hiaten in de ongelijkheid in de gezondheidszorg en vertraagde start van de juiste behandeling voor veel patiënten.
Dit artikel is bedoeld om inzicht te geven in de lasten en uitdagingen die gepaard gaan met CED-onderzoeken en is gebaseerd op enquêteresultaten met zorgverleners en diepte-interviews met zorgverleners, patiënten en beleidsexperts die ervaring hebben met CED. Mocht CMS bovendien doorgaan met dit paradigma, dan biedt dit artikel aanbevelingen over hoe het CED-proces moet worden verbeterd om ervoor te zorgen dat het zonder beperkende factoren ten behoeve van patiënten werkt.
