Een nieuwe kijk op financiële dienstverlening in biofarmaceutische programma's voor de betaalbaarheid van patiënten

Hier zijn een paar redenen om opnieuw na te denken over hoe de financiële diensten worden beheerd in uw betaalbaarheidsprogramma voor patiënten.

 

Om de doortrekking op het punt van doseren te vergroten

Biofarmaceutische bedrijven richten zich op de ontwikkeling, commercialisering en distributie van hun geneesmiddelen. Deze focus geeft uiteindelijk prioriteit aan het krijgen van deze producten aan patiënten die baat zullen hebben bij de therapie.  

Maar naast de bekende obstakels van voorafgaande autorisaties en stapsgewijze bewerkingen, zijn er nieuwe uitdagingen bij de apotheek die de verstrekking van deze medicijnen aan in aanmerking komende patiënten in de weg staan.

Managers van apotheekuitkeringen (PBM's) betalen apotheken steeds vaker te weinig voor bepaalde medicijnen. Als gevolg hiervan zijn sommige vergoedingen lager dan de werkelijke kosten van een apotheek om deze medicijnen te kopen en te verstrekken.

Het rimpeleffect voor biofarmaceutische bedrijven is dat apotheken aanbieders kunnen vragen om patiënten over te schakelen op medicijnen met hogere vergoedingen. In sommige gevallen kunnen apotheken zelfs helemaal afzien van ondervergoede medicijnen. 

Bovendien is het PBM-gebruik van formulariumuitsluitingslijsten aanzienlijk toegenomen. Van 2014 tot 2022 gingen de formulariumuitsluitingslijsten voor drie van de grootste PBM's van 109 naar 1,156 unieke producten. Deze formulariumuitsluitingen ontzeggen de dekking van een PBM-ledenpopulatie voor medicijnen, waardoor apotheken steeds meer verzekerde-niet-gedekte patiënten tegenkomen wanneer die medicijnen worden voorgeschreven.

Sommige biofarmaceutische bedrijven hebben hun toevlucht genomen tot een consignatiemodel om deze verzekerde-niet-gedekte patiënten een contante prijs aan te bieden die betaalbaarder is dan de gebruikelijke, gebruikelijke en redelijke vergoeding. Maar het beheren van een consignatieprogramma met apotheken stelt de biofarma voor grote uitdagingen. De voorraadcontrole en auditing die nodig zijn om ervoor te zorgen dat een consignatievoorraad op de juiste manier wordt gebruikt, is duur en vaak onnauwkeurig.

 

Om zorgen over de regelgeving weg te nemen  

Wanneer een betaalbaarheidsprogramma voor patiënten copay-hulp biedt, worden die betalingen meestal gedaan aan een aanbieder voor het product dat de patiënt ontvangt. De definitieve prijsregel in het CMS 2023 Physician Fee Schedule is het afgelopen jaar opgeheven, maar feit blijft dat CMS duidelijk heeft gemaakt dat betalingen aan aanbieders die niet duidelijk herkenbaar zijn als een voordeel voor de patiënt, van invloed kunnen zijn op de beste prijs of onderworpen kunnen zijn aan de Sunshine Act.

Het verhoogde risico van een verhoogde wettelijke beoordeling van betalingen die via betaalbaarheidsprogramma's voor patiënten worden geleid, vertaalt zich in potentiële nieuwe nalevingsuitdagingen voor biofarmaceutische bedrijven. Bedrijven kunnen onderworpen zijn aan strengere rapportage van alle betalingen met betrekking tot patiëntvoordelen, met name buy-and-bill-programma's voor geneesmiddelen die worden gedekt door medische voordelen.  

 

Om de cashflow te verbeteren 

Aanvankelijk financierden biofarmaceutische bedrijven betaalbaarheidsprogramma's voor patiënten op een niveau dat de bedrijven in staat stelde de programma's uit te voeren met een minimale impact op hun bruto-naar-netto berekeningen. Accountbeheer voor uitkeringsfinanciering houdt meestal in dat leveranciers van patiëntendiensten biofarmaceutische bedrijven periodiek factureren om een voorgefinancierde rekening aan te maken die wordt beheerd door de leverancier van patiëntendiensten en wordt gebruikt om de copay-uitkeringsondersteuning te financieren. 

Maar de steun van deze programma's - samen met andere barrières - is gestaag toegenomen om zowel de bruto-naar-netto als de cashflow te beïnvloeden. De toenemende spread tussen de lijst van een geneesmiddel en de nettoprijzen, beschreven als de "bruto-naar-netto-zeepbel", beperkt de cashflow voor veel biofarmaceutische bedrijven. De totale kosten van deze kortingen en kortingen bedroegen naar schatting $ 256 miljard in 2022 en zullen naar verwachting groeien.

Copay- en betaalbaarheidsprogramma's voor patiënten vormen ongeveer 7% van de totale zeepbel, wat neerkomt op bijna $ 18 miljard aan dollars voor patiëntenvoordelen die doorgaans tussen de 45 en 60 dagen worden voorgefinancierd. Dit betekent dat biofarmaceutica de controle over tussen de $ 2 en $ 3 miljard per maand afstaat aan leveranciers van patiëntendiensten die mogelijk geen fiduciairs of bankservicebedrijven zijn.

Bovendien legt de manier waarop betaalbaarheidsprogramma's voor patiënten doorgaans worden voorgefinancierd, extra cashflowbeperkingen op. Als de financiering eenmaal is uitbetaald voor een specifiek betaalbaarheidsprogramma, kan deze niet gemakkelijk opnieuw worden toegewezen aan andere programma's. 

 

Een nieuwe kijk op financiële dienstverlening 

Om deze uitdagingen aan te gaan en de toegang en betaalbaarheid te bieden die patiënten nodig hebben, moeten biofarmaceutische bedrijven op zoek gaan naar een financiële dienstverlener die gespecialiseerd is in betaalbaarheidsprogramma's voor patiënten.

Een financiële dienstverlener heeft niet alleen de expertise om effectieve oplossingen voor claimbeheer en fondsenbeheer te ontwikkelen, maar heeft ook de licenties, institutionele relaties, nalevingsprotocollen en fiduciaire verantwoordelijkheid om deze diensten uit te voeren ten behoeve van het biofarmaceutische bedrijf, de patiënt en de leverancier.